Gambia

In een land waar "Eat what you grow" hoog in het vaandel staat kom je overal wel een standje tegen waar men hun zelf verbouwde waar aan de man proberen te brengen. Zo kan je je ontbijt op vele plekken gewoon op straat halen. Dit bestaat meestal uit een soort van stokbrood waar dan een hartig prutje tussen gedaan wordt wat vers bereidt is. Vervolgens draaien ze het in krant en kan je op pad met je ontbijt in de hand.Op de drukkere plekken komt er ook nog een karretje voorbij waar je de lokale koffie kan scoren. Ontbijt compleet.Ook op het strand komt er vanalles voorbij wat ze graag bij je onder de aandacht brengen. Als je daar eens met aandacht naar kijkt dan krijg je respect voor de vrouwen. Zwanger of met baby op de rug én een zware grote schaal op het hoofd struinen ze in de bloedhete zon de stranden af op zoek naar wat business zodat ze de monden thuis weer kunnen voeden. En geloof me, het is geen vetpot want ze zijn nooit de enige die met bananen en pinda's loopt en meer en meer hotels " beschermen" hun gasten en mag de verkoper niet eens meer bij hun langs komen lopen tenzij ze geroepen worden. Wederom voor mij een reden om lekker op een lokaal strandje te zitten waar er vanalles voorbij komt, je soms de lekkerste dingen tegen komt en je de bevolking kan ondersteunen.Zo ook vandaag. Een vrolijke dame komt met een emmer op d'r hoofd en wat flesjes in de hand aangelopen en ik ben nieuwsgierig wat ze bij zich heeft.Verse honing, voor nog geen 2 euro. Het flesje wat voorheen diende als ketchupflesje was nu gevuld met "Bio" honing zoals ze het noemde. Echt geen toevoegingen. Of het waar is weet ik niet en dat interesseert me eigenlijk ook niet. Ik koop graag bij haar een flesje en maak nog even een praatje. Theresa heet ze, ze is katholiek. Met een vriendelijke glimlach bedanken we elkaar en gaat ze verder onder de brandende zon. Ik neem een klein beetje van de honing en ontdek dat het heerlijk is! Bedankt lieve Theresa, ik hoop dat het de moeite waard was onder de hete zon, het is je gegund.💜 

Water, een essentieel onderdeel van je basisbehoeften. Maar hier ben je nooit zeker van stroom of water als je aangesloten bent op het net. Je zou zeggen dat het toch niet zo moeilijk moet zijn om ca. 1.5 miljoen mensen te voorzien maar toch is dat hier om wat voor redenen dan ook, niet haalbaar. Het 1e jaar dat ik in mijn huis woonde had ik beide niet. Ik had gelukkig wel een waterkraan in mijn tuin waar ik mijn emmers kon vullen. Met een bakje schepte ik water uit de emmer en "douchte" ik mezelf. Nou is het hier nooit koud voor europese begrippen maar als je hier een tijdje bent dan is het zeker in de begin maanden van het jaar bijna een Wim Hof ervaring als er weer een kopje water over je heen gaat. Als ik daarna bij de salon aankwam waar ik behandelde kon ik daar m'n haren föhnen. Het had wel wat en het was prima te doen, maar eerlijk is eerlijk, op den duur verlang je toch gewoon weer naar een lekkere warme douche. We hadden inmiddels alle leidingen naar het huisje gelegd maar de water toevoer werd al beroerder, alleen 's nachts kwam er water. We besloten om een tank te plaatsen met een pomp. Deze vult zich altijd zodat er voorraad is en gelijk is er ook genoeg druk zodat de wachmachine kan draaien.Heerlijk was het gevoel van weer onder de douche staan en zeker zijn van je water. Maar tegelijkertijd besefte ik ook dat ik me niet minder heb gevoeld toen ik gewoon met een emmertje stond te poedelen. En dat een heleboel mensen dit niet hebben.Ondanks mijn grote watertank zaten we toch zomaar ineens een week geleden zonder water, tank leeg. Dat houdt in dat het al langer gaande was en er al een heleboel mensen lang zonder water zaten in deze heetste tijd van het jaar. Shit. Waar om me heen niemand in de stress ervan raakte, kwam er bij mij even mijn europese reactie naar boven en ging ik bellen, mailen en reageren op FB. Het hielp natuurlijk helemaal niks want het duurde bijna een week voordat we te horen kregen dat er ergens een lek is. Inmiddels hadden we alweer een ritme gevonden in water halen bij een put en douchen vanuit een emmer en ging het leven gewoon door. Het is zoals het is.Tot vandaag. Ik hoor water sijpelen in mijn tank! Joehoe, ik kan weer spoedig een normaal leven leiden en alles wassen. Of eigenlijk een luxe leven leiden want als ik vervolgens de poort uitga en bij menig compound naar binnen kijk, zie je 20 liter vaten staan die zij telkens weer gaan vullen omdat ze het gewoon weg niet kunnen betalen. En is kleren wassen een dagtaak. Een dubbel gevoel bekruipt me, hartverscheurend dat men zo nog moet leven en dankbaar dat ik anders ben opgegroeid. Gewoonweg om de oneerlijke reden dat mijn wiegje ergens anders heeft gestaan.